De schilderijen van Marena Seeling weerspiegelen de veranderingen die het ooit zo weidse Nederlandse landschap heeft ondergaan onder invloed van de oprukkende industriële bebouwing.Vanuit een leeg ongerept landschap (het canvas) schildert ze laag na laag verwijzingen naar waterpartijen, grasland, bomen, struiken, maar ook naar loodsen, hallen en fabrieksschoorstenen. Die elementen worden qua kleur en structuur steeds eigenzinnig weergegeven, en vaak geplaatst op schuin aflopende kleurvlakken.
Zo wordt de blik wordt het schilderij ingetrokken, waarbij perspectivische vertekeningen de perceptie van diepte ontregelen. Maar via hun afgewogen compositie en kleuren bieden haar schilderijen een heldere kijk op een schijnbaar verbrokkeld landschap, waarvan de ongelijksoortige elementen worden samengevoegd tot een hechte nieuwe eenheid.