Zittend op de grond als naaktmodel op de academie, het hoofd gebogen naar de maag, zag ik niet meer dan mijn eigen huid. Dat beeld ervoer ik als vormloos, vervreemdend, onstoffelijk. Om het in overeenstemming te brengen met mijn visie op m’n lichaam, moest ik het omvormen tot een landschap. Dat tekende ik op een vel papier met dezelfde oppervlakte als dat van mijn lichaam, 1.6499 m². Maar die tekening leek veel groter dan mijn lichaamsoppervlak. Tekenen werd daardoor meeslepend, net zoals poseren. Ik maakte verschillende werken op diezelfde schaal: landschappen, objecten, portretten of lange verhaallijnen. Een formule voor het berekenen van het volume van een lichaam leverde voor mij 58 liter op. Dat vormde aanleiding voor nieuwe werken met steeds een ballon als basismateriaal.