Frans Lampe tovert landschappen tevoorschijn door uitsluitend recht naar beneden te kijken. Desondanks onthullen zijn landschapsreconstructies, met gebruik van duizenden foto’s van evenveel vierkante meters terrein, ook soms een beeld tot aan de horizon, in alle windstreken. Om dat te vatten zou je 360° om je as moeten draaien, of, als een haas, ogen aan weerszijden van je kop moeten hebben. Zou Albrecht Dürer’s beroemde Rasenstück zo zijn gezien door de ogen van diens even beroemde Hase? Lampe combineert de blik van een kind die alleen oog heeft voor zijn onmiddellijke omgeving, met die van een piloot die de hele wereld onder zich weet. Zo biedt hij de toeschouwer een verbluffende kijk op zaken waarvan we dachten dat we ze zo langzamerhand wel kenden. Ook op het rommelig stuk braakliggend terrein bij Helvoirt biedt hij ons zo een verrassende nieuwe blik.