De schilder André levert zich op een nogal eigenwijze manier over aan de abstractie. Zijn schilderijen komen vaak vuig en vluchtig, maar tegelijkertijd helder en scherp over. Ze ontstaan door verschillende handelingen met hetzelfde materiaal in het atelier en daarbuiten. In zijn atelier gaat het om een vaak ruige fysieke behandeling van ongespannen doek. Die is vaak op het materiaal gebaseerd en richt zich op de gebruikelijke basiselementen van het schilderen: het doek, de verf en de drager.
Voorbeelden van acties buiten het atelier kunnen variëren van het laten meeslepen van de in het atelier behandelde doeken door een groep stoeiende kinderen in het bos, tot het omzomen ervan samen met z’n moeder aan de keukentafel. Door zulke combinaties van acties binnen en buiten het atelier verdiept André wat traditioneel nog tot het schilderen behoort, door het schilderij en zijn schilders praktijk op intieme wijze in een sociale context te plaatsen.